ترس...
ترس اولین حس آدمه...
از اولین لحظات زندگی که به دنیا می آئیم و از ترس دنیا ی بزرگتر می زنیم زیر گریه شروع میشه.
اولین چیزی که حس کردیم ترسه.
دمیش ترس از افتادنه...
وقتی داری اولین قدم هاتو بر می داری...
بعد ترس از مدرسه و آدم های جدید,بعد امتحان و درس,بعد تکالیف انجام نشده...
من که تجربه ای ندارم ولی شنیده ام که اولین حسی که موقع عشق میاد ترسه...
اولین حس موقع مرگ هم ترسه...
ترس قوانین زندگیمون رو عوض می کنه ویا خودش قانون گذاره...
اما این واقعی نیست...
ترس توهمیه که برای خودمون می سازیم و باورش می کنیم...
ترس یه موجود بی چیزه که سعی می کنه با بزرگ نشون دادن خودش,خودشو قوی جلوه بده...
ولی از یه طرف میگن ترس یعنی اینکه هنوز از دست دادن کسی برات مهمه...
اما هرگز...
از ترس نباید ترسید...
کوله پشتی یک لبخند
دیوانه خیال بافانه عجیب است.
یکی پرسید چرا می نویسی؟
گفتم چون می توانم
چون باید یک جوری از دست این صدا ها و رنگ های توی مغزم خلاص شوم
چون بالاخره باید یک دنیایی برای اینها بسازم
بعدی پرسید چرا عکس می گیری؟
گفتم چون باید بگیرم
چون آنقدر آدم ترسویی ام که از دست رفتن همه چیز به حدی وحشت دارم که عکس می گیرم
چون بتوانم لحظه ها را,آدم ها را,لبخند هایشان را نگه دارم خودشان که راحت می روند
دیگری سوالی نکرد فقط نشست و با هم گپ زدیم
یک لیوان هم موهیتو خوردیم
گفتم چون می توانم
چون باید یک جوری از دست این صدا ها و رنگ های توی مغزم خلاص شوم
چون بالاخره باید یک دنیایی برای اینها بسازم
بعدی پرسید چرا عکس می گیری؟
گفتم چون باید بگیرم
چون آنقدر آدم ترسویی ام که از دست رفتن همه چیز به حدی وحشت دارم که عکس می گیرم
چون بتوانم لحظه ها را,آدم ها را,لبخند هایشان را نگه دارم خودشان که راحت می روند
دیگری سوالی نکرد فقط نشست و با هم گپ زدیم
یک لیوان هم موهیتو خوردیم
کلمات کلیدی
بایگانی
- اسفند ۱۳۹۴(۱)
- دی ۱۳۹۴(۵)
- آذر ۱۳۹۴(۴)
- آبان ۱۳۹۴(۳)
- مرداد ۱۳۹۴(۲)
آخرین مطلب
پیوندهای روزانه
اولـــین حســـ آدم ترسهـــ
سه شنبه, ۶ مرداد ۱۳۹۴، ۰۳:۲۵ ب.ظ
"همه چیز تازگی دارد..."
سه شنبه, ۶ مرداد ۱۳۹۴، ۰۳:۲۵ ب.ظ
اولین پست وبلاگ جدید...
همه چیز تازگی دارد,انگار سفر از این وبلاگ به آن وبلاگ خیلی سخت بوده که حالا که اینجایم احساس آرامشی باور نکردنی در من است.
آرزو داشتم در روزی خاص مانند 94/4/4 یا چیزی در همان مایه ها اولین پستم را بگذارم اما نشد دیگر...
خود امروز روز خاصی می شود...
من حورا هستم یا می توانید به مستعار توت لبخند صدایم بکنید.
گاهی عصبانی,گاهی دلخور و بیشتر اوقات بی احساسم.
رنگ ها را دوست دارم,همچنین تنوع را.
با آرامش میانه ی خوبی ندارم,بیشتر ترجیح میدهم هیجان باشد.
عکاسی و فیلم دیدن اولین سرگرمی هایم بعد از کتاب خواندن هستند.
تنها نیستم...اگر خودم را تنها نکنم.
و لبخند می زنم...لبخند می زنیم.
اینجا لبخند نزدن ممنوع است.